ଭାରତୀୟ ପ୍ରାଚୀନ ଗ୍ରନ୍ଥ ଏବଂ ଶାସ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକରେ ଅନନ୍ତ ପ୍ରେମର ବିଷୟବସ୍ତୁ ହେଉଛି ଏକ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ | ଏହା ପୁରାଣ କାହାଣୀ, ଦାର୍ଶନିକ ବକ୍ତବ୍ୟ ଏବଂ କବିତା ରଚନା ମାଧ୍ୟମରେ ଚିତ୍ରିତ ହୋଇଛି | ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତିରେ ପ୍ରେମ ଅତୁଳନୀୟ ମହତ୍ତ୍ୱ ରଖେ | ଏହା ଐଶ୍ୱରୀୟ ସଂଯୋଗ,ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଭକ୍ତି ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରେମ ସମ୍ପର୍କର ସ୍ଥାପନା କରେ | ରାଧାକୃଷ୍ଣ, ସୀତାରାମ ଏବଂ ଶକୁନ୍ତଳା ଦୁସ୍ମନ୍ତଙ୍କ ପରି କାହାଣୀ ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରେମ ଏକ ଶକ୍ତି ଭାବରେ ଚିତ୍ରିତ ହୋଇଛି | ନିଃର୍ଥପରତା, ବଳିଦାନ ଏବଂ ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ଭକ୍ତିର ଗୁଣକୁ ଦର୍ଶାଏ | ଭାରତୀୟ ସାହିତ୍ୟ ଏବଂ ପୁରାଣରେ ପ୍ରେମର ପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ କାହାଣୀ ରହିଛି | ଯାହା ମାନବ ସମ୍ପର୍କ, ସାମାଜିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଏବଂ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ ଉପରେ ଏହାର ଗଭୀର ପ୍ରଭାବକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରିଥାଏ | ଏହି କାହାଣୀ ଗୁଡିକ ପିଢ଼ି ପରେ ପୁନଃ ପ୍ରତିରୂପ ଜାରି ରଖେ | ଏହା ପ୍ରେମର ଅନନ୍ତ ସାରକୁ ଏହାର ସମସ୍ତ ରୂପରେ ଖୋଜିବାକୁ ଏବଂ ସମ୍ମାନ କରିବାକୁ ପ୍ରେରଣା ଦିଏ |

ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତିର ପ୍ରସିଦ୍ଧ ପୌରାଣିକ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ଗୁଡିକରେ ଭକ୍ତି, ବଳିଦାନ ଏବଂ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଂଯୋଗର ଗଭୀର ବିଷୟବସ୍ତୁକୁ ଦର୍ଶାଏ | ରାଧା ଏବଂ କୃଷ୍ଣଙ୍କ କାହାଣୀରେ ରାଧାଙ୍କର ଅଦମ୍ୟ ଭକ୍ତି ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ଏକତା ପାଇଁ ପ୍ରାଣର ଇଚ୍ଛାକୁ ପ୍ରତୀକ କରୁଥିବାବେଳେ କୃଷ୍ଣ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସୃଷ୍ଟିକୁ ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରନ୍ତି | ରାମାୟଣରେ ସୀତାଙ୍କ ବଳିଦାନ ଏବଂ ରାମ ପ୍ରତି ଅଦମ୍ୟ ବିଶ୍ୱସ୍ତତା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଏବଂ ଧାର୍ମିକତାର ଆଦର୍ଶର ଉଦାହରଣ ଦେଇଥାଏ, ଯାହା ସ୍ୱାମୀ-ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସ୍ଥାୟୀ ବନ୍ଧନ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥାଏ | ସେହିଭଳି ଶକୁନ୍ତଳା ଏବଂ ଦୁସ୍ମନ୍ତଙ୍କ କାହାଣୀ ପ୍ରେମର ପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ ଶକ୍ତିକୁ ଆଲୋକିତ କରେ | ଯେଉଁଠାରେ ସେମାନଙ୍କର ମିଳନ ସାଂସାରିକ ବାଧାବିଘ୍ନ ସତ୍ୱେ ସେମାନଙ୍କର ସଂଯୋଗର ଅନନ୍ତ ପ୍ରକୃତିକୁ ଦର୍ଶାଏ | ଏହି କାହାଣୀଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରତୀକତାରେ ସମୃଦ୍ଧ ଚରିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଗଭୀର ଦାର୍ଶନିକ ଧାରଣାକୁ ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରନ୍ତି | ଯେପରିକି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ପାଇଁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ପ୍ରାଣର ଅନୁସନ୍ଧାନ ଏବଂ ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ଅନନ୍ତ ଅନୁଗ୍ରହ ଆବଶ୍ୟକ | ଏହି କାଳଜୟୀ କାହାଣୀ ମାଧ୍ୟମରେ ଭାରତୀୟ ପୁରାଣ ପ୍ରେମ, ଭକ୍ତି ଏବଂ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ ପାଇଁ ମାନବ ଅନୁସନ୍ଧାନର ଗଭୀରତକୁ ଦର୍ଶାଏ |

ହିନ୍ଦୁ ଦର୍ଶନରେ ଭକ୍ତି ହେଉଛି ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତି ପ୍ରବଳ ପ୍ରେମର ପଥ। ଆତ୍ମା ଅନନ୍ତଙ୍କ ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ | ଶାରୀରିକ କ୍ଷେତ୍ର ବାହାରେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ପରିଚୟର ମହତ୍ତ୍ୱକୁ ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରେ | ଆତ୍ମାର ଅନନ୍ତ ପ୍ରକୃତି ଅନନ୍ତ ପ୍ରେମର ଧାରଣା ସହିତ ଜଡିତ | ଯେହେତୁ ଏହା ଐଶ୍ୱରୀୟ ଏଣୁ ସାମୟିକ ସୀମା ଅତିକ୍ରମ କରି ଏକତା ଖୋଜେ | ଭଗବଦ ଗୀତା ଏବଂ ଉପନିଷଦ ପରି ଗ୍ରନ୍ଥଗୁଡ଼ିକ ଚିରନ୍ତନ ପ୍ରେମର ଉତ୍ସ | ଏହା ଆତ୍ମା ଏବଂ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ମିଳନର ଭାବକୁ ଦର୍ଶାଏ |

ପ୍ରାଚୀନ ଭାରତୀୟ ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରେମ ଏବଂ ସମ୍ପର୍କ ବିଷୟରେ ଗଭୀର ସତ୍ୟକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବା ପାଇଁ ଭାବ ଏବଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକୁ ବାରମ୍ବାର ବ୍ୟବହାର କରିଥାଏ | ଏଥିରେ ପ୍ରକୃତିର ବର୍ଣ୍ଣନା ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭାବରେ ହୋଇଥାଏ ଯାହା ପ୍ରେମ ସମ୍ପାଦନ କରିଥାଏ | ପ୍ରାଚୀନ ପ୍ରେମ କବିତାର ସାହିତ୍ୟିକ ବ୍ୟାଖ୍ୟାରେ, ଯେପରିକି କାଲିଦାସଙ୍କ କାବ୍ୟରେ ଗଭୀର ପ୍ରେମ ଭିତ୍ତିକ ଦାର୍ଶନିକ ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥାଏ | ସାହିତ୍ୟରେ ପ୍ରେମ, ଭାବ ଏବଂ ରସ ଗୁଡିକର ଅତ୍ୟଧିକ ଭାବରେ ବ୍ୟବହାର ହୋଇଥାଏ |

ଭାରତୀୟ ପ୍ରାଚୀନ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରେ ଅନନ୍ତ ପ୍ରେମ ପୁରାଣ କାହାଣୀ, ଦାର୍ଶନିକ ବକ୍ତବ୍ୟ ଏବଂ କବିତା ରଚନା ମାଧ୍ୟମରେ ଚିତ୍ରିତ ହୋଇଛି | ଯାହା ଭକ୍ତି, ବଳିଦାନ ଏବଂ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଂଯୋଗର ବିଷୟବସ୍ତୁକୁ ଦର୍ଶାଏ | ଏହି କାହାଣୀଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରେମ ଏବଂ ସମ୍ପର୍କ ବିଷୟରେ ଗଭୀର ସତ୍ୟକୁ ଜଣାଇବା ପାଇଁ ପ୍ରକୃତି ଏବଂ ପୌରାଣିକ ଉପାଦାନ ଗୁଡିକୁ ନିୟୋଜିତ କରେ | ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରାଚୀନତା ସତ୍ତ୍ୱେ , ଏହି କାହାଣୀଗୁଡ଼ିକ କାଳଜୟୀ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକତା ଏବଂ ସର୍ବଭାରତୀୟ ଆବେଦନ ଧାରଣ କରିଥାଏ | ଯାହାକି ପ୍ରେମ ଏବଂ ମାନବ ସଂଯୋଗର ପ୍ରକୃତି ବିଷୟରେ ଗଭୀର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ସୂଚନା ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ | ସେମାନଙ୍କର ସ୍ଥାୟୀ ପରମ୍ପରା ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତି ଏବଂ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତା, ବିଶ୍ୱାସ, ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଏବଂ ସାମାଜିକ ଆଦର୍ଶକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରେ | ଏହିସବୁ ଉପାଦାନ ଗୁଡିକ ପ୍ରେମର ଅନନ୍ତ ମହତ୍ତ୍ୱ ଖୋଜିବା ଏବଂ ସମ୍ମାନ କରିବା, ପିଢ଼ି ମଧ୍ୟରେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଅଭିବୃଦ୍ଧି ଏବଂ ବୁଝାମଣାକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଉଛନ୍ତି |

ପ୍ରେମର ସଂଜ୍ଞା ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମୟରେ ସମାନ ରହେ କିନ୍ତୁ ସମୟ ସହ ଏହାର ଗୁଣବତ୍ତାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଖାଯାଏ | ସମ୍ପ୍ରତି ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ତୃତୀୟ ଦଶକରେ ଏହାର ଗୁଣବତ୍ତାରେ ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଖାଯାଉଛି | ବର୍ତ୍ତମାନ ସ୍ୱାର୍ଥପରତା, ଅବିଶ୍ୱାସ, ପ୍ରତାରଣା ବିହୀନ ପ୍ରେମ ଗୁଡିକୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଏବଂ ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମର ଆଖ୍ୟା ଦିଆଯାଇପାରେ | ପ୍ରେମ ଯାହା ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଆତ୍ମାକୁ ସ୍ପର୍ଶକରେ | ଯାହା ଅନନ୍ତ | ପ୍ରେମର ଗଭୀରତା ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଗଭୀରତା ଅନୁସାରେ କଳନା କରାଯାଇପାରେ | ଏହା ଶାଶ୍ୱତ |

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ