ସକାଳ ପାଞ୍ଚଟା ସତାବନରେ ପ୍ରଥମ ଫୋନ ଆସିଲା। ଗାଧୁଆଘରେଥିଲି ଧରି ପାରିଲି ନାହିଁ। ସେଇଟି ପୁଣି ବାରମ୍ବାର ଆସିଲା। କଥା ପରିଷ୍କାର ହେଉନଥାଏ । କଥା ପରିଷ୍କାର ହେବାପରେ ଜଣାପଡିଲା, ସେ ଜଣେ , ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ପୁଲିସ ଅଫିସର । ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇଲେ, "ସମାଜ(୨୮-୦୯-୨୦୧୬)ରେ ଆପଣଙ୍କ ଲେଖା (ଦୁର୍ନୀତି ଦମନର ନୂତନ ଦିଗନ୍ତ) ବହୁତ ଭଲ ହୋଇଛି।” ପୁଲିସ ଅଫିସରଙ୍କ ଠାରୁ ଦୁର୍ନୀତି ବିରୋଧ ବାଣୀ ଶୁଣି ଲାଗିଲା , ସର୍ବଜନ ବିଦିତ, ଦୁର୍ନୀତି ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ବିଭାଗରେ ଏହିପରି ନୀରବ ଯୋଦ୍ଧା ଆହୁରି ଥିବେ । ତା ପରେ ଫୋନ ଆସିଲା ଓକିଲାତି ପେଷାରେ ଥିବା ପଦ୍ମଚରଣ ବାବୁଙ୍କର । ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ ବହୁ ଆଇନସମତ୍ତ ସମାଧାନ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଅଛିବୋଲି କହିଲେ । ଅଳ୍ପରେ କଥା ଛିଣ୍ଡେଇ କହିଲେ ଆପଣ ଲେଖାରେ ଉଦ୍ଧୃତ କରିଥିବା କୌଟିଲ୍ୟଙ୍କ, ଦୁର୍ନୀତି ସମାଧାନର ଶେଷ ସୂତ୍ରଟିକୁ ବ୍ୟବହାର କରିହେବ । ଆମ ଦେଶରେ ଥିବା ଏତେ ଶିକ୍ଷିତ ବେରୋଜଗାର ଯୁବକଙ୍କୁ କିଛି ବେତନ/ପୁରସ୍କାର ଦେଇ ଦୁର୍ନୀତିଖୋରଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସଠିକ ଗୁପ୍ତତଥ୍ୟ ଯୋଗାଡରେ ଲଗେଇଦେଲେ ବଢିଆ ହେବ । ଦେଖାହେଲେ, ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଥିବା , ଆଉ ଅନେକ ଗୁଡିଏ ସମାଧାନର ସୂତ୍ର ବାଣ୍ଟିବେ ବୋଲି କହିଲେ ।

ଏ କଥା ସରୁ ସରୁ ଏସଏମଏସ କେତୋଟି ଆସି ଫୋନରେ ଦାଖଲ ହୋଇଗଲା । ଉତ୍ସୁକତାସହ ମେସେଜ ଖୋଲି ପଢିଗଲି। ପ୍ରଥମଟି ଥିଲା ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ ଲେଖା ପାଇଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଓ ତା ପରେ ପରେ ସେହି ନମ୍ବର ରୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଏସଏମଏସ ,“ମୁଁ ଅସହାୟ” , ପ୍ରଶ୍ନ କଲି ‘କାହିଁକି ?’ ପ୍ରେରକ ଲେଖିଲେ “ସତରେ କହିବାକୁ ଗଲେ, ମୁଁ ଅସହାୟ, ମୋ ଜାଣତରେ ମୋ ପରିବାରର କିଛିବ୍ୟକ୍ତି ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀ, ମୋ ନିତିଦିନିଆ ଜୀବନରେ ମୁଁ ଦୁର୍ନୀତିକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରୁଛି,ମୁଁ ନିଜକାମ କରେଇନେବା ପାଇଁ ଅଧିକାରୀଙ୍କୁ ଲାଞ୍ଚ ଦେଉଛି । ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ଅସହାୟ ନୁହେଁ କି ?” ଏସଏମଏସ ପ୍ରେରକଙ୍କ ହତାସା ଲାଘବ ପାଇଁ ଛୋଟିଆ ଉତ୍ତରଟିଏ ଦେବାକୁ ଠିକ ମନେକଲି “ଆପଣ ଏଥିରେ ଏକୁଟିଆ ନାହାନ୍ତି, ମୁଁ ଓ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ସମଦସା, ନିଜେ ନିଜ ପାଖରେ ସତ ରହିବା ପାଇଁ , ଆମେ ଆମର ସ୍ୱଳ୍ପ ଓ ସର୍ବୋତ୍ତମ ଦେବା ।”ଏହାପରେ ତାଙ୍କଠାରୁ ଆସିଥିବା “ଧନ୍ୟବାଦ” ପଢି ଲାଗିଲା, ସାନ୍ତ୍ଵନା ପାଇ ସେ ଟିକେ ହାଲୁକା ହେଲେ ବୋଧହୁଏ !

ବାରିପଦାରୁ ପ୍ରତିଭା ଦାସ ଓ ବଡ଼ବିଲରୁ ସଞ୍ଜୟ ଦାସ ଅତି ଖୁସିହୋଇ ଜଣାଇବାକୁ ଚାହୁଁ ଥିଲେ ‘ଲେଖା ବହୁତ ହୃଦୟସ୍ପର୍ଶୀ ହୋଇଛି।”ଏ କଥା ଚାଲୁ ଚାଲୁ, ଗୋଟେ ନମ୍ବର ରୁ ବାରମ୍ବାର କଲ ଆସିବା ଜଣାପଡୁଥାଏ। ଶେଷରେ ସଂଯୋଗ ହେଲା। ଜଳସେଚନ ବିଭାଗର ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ଯନ୍ତ୍ରୀ, । କହିଲେ “ଆଜ୍ଞା ଲେଖା ଭଲ ହୋଇଛି, କିନ୍ତୁ ଏଠୁ କଣ ଦୁର୍ନୀତି ଜିବ ? , ଏଠିକାର ନ୍ୟାୟିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଦୁର୍ନୀତି ଗ୍ରସ୍ତ । ଭାରତରେ ତିନି କୋଟି ମୋକଦ୍ଦମା ବିଚାର ନହୋଇ ପଡି ରହିଛି, ଓ ଓଡିଶାରେ ବାର ଲକ୍ଷ ବିଚାରଧିନ ମକଦ୍ଦମା, ଏସବୁ କେବେ ସମାଧାନ ହେବ? ନ୍ୟାୟିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ପ୍ରତି ଦୁର୍ନୀତିଖୋରଙ୍କ ଡର କେବେ ଆସିବ ଯେ ଦୁର୍ନୀତି ବନ୍ଦ ହେବ ? ସରକାରରେ ମୁଁ ଥିଲି , ମୁଁ ଦେଖିଛି । ପ୍ରଥମେ ନ୍ୟାୟିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଦୃଢ କରାଯିବା ଦରକାର”

ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ଇତିହାସ ପ୍ରଫେସର, ଅଜିତ ବୀରଙ୍କ ଏସଏମଏସ ଓ ତାପରେ ରାତିକୁ ତାଙ୍କ ଫୋନ ଆସିଲା। ତାଙ୍କ ଲିଖିତ ଉପନ୍ୟାସ Philosopher king(ଦାର୍ଶନିକ ରାଜା) ପଢିବାକୁ କହିଲେ। ଏଥିରେ ତେରୋଟି ଅତି ଉଚସ୍ତରୀୟ ରାଜନୈତିକ ଅପରାଧ ଓ ତାହା ପାଇଁ ନୃଶଂସ ଦଣ୍ଡର ଅବତାରଣା କରାଯାଇଅଛି । ଉତ୍ତରରେ ତାଙ୍କ ଲିଖିତ ବହିଟିକୁ ପଢିବାର ଉତ୍ସୁକତାକୁ ଜଣାଇଲି । ପଞ୍ଚସ୍ତରି ବୟସର ଅଜିତ ବୀର ଉତ୍ତରରେ ଏସଏମଏସ ଦେଲେ, 'ଆପଣଙ୍କ ଉତ୍ତର ମୋତେ ମରୁଭୂମିରେ ମରୁଦ୍ୟାନ ଦେଖିଲା ପରି ଲାଗୁଛି ।” ଦୁର୍ନୀତି ବିଷୟକ ସ୍ଵଲିଖିତ ଉପନ୍ୟାସର ଜଣେ ଅଜଣା ପାଠକକୁ ଆବିଷ୍କାର କରି ଖୁସି ହୋଇଗଲେ। କଥା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ବ୍ୟକ୍ତକଲେ , “ନୋବେଲ ପୁରସ୍କାର ହେଉ କି ଜ୍ଞାନପୀଠ ପୁରସ୍କାର ,ଏସବୁବି ସର୍ବଦା ଦୁର୍ନୀତି ମୁକ୍ତ ନୁହନ୍ତି ।”

ଅବସର ପ୍ରାପ୍ତ ପ୍ରଧାନ ଶିକ୍ଷକ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ବେହେରା , ସମ୍ବଲପୁରରୁ କଥାହେଲେ। ଖୁସି ଜଣେଇଲେ ଯେ ତାଙ୍କ ମନକଥା ଲେଖାରେ ପାଇଲେ। ବିଦେଶରେ ରହୁଥିବା ପୁଅ ପାଖକୁ ଗଲାବେଳେ, ପାସପୋର୍ଟ ପାଇଁ କେମିତି ପଇସା ଦେବାକୁ ହେଲା, ଅଙ୍ଗେନିଭା କଥାଟିଏ ବାଣ୍ଟିଲେ । କହିଲେ ‘ ମୁଁ ଜଣେ ଶିକ୍ଷକ, ଜୀବନସାରା, ପିଲାଙ୍କୁ ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ ମତାଇ ଆସିଛି। ମୁ ଜାଣେ ମୋ ପୁଅ ଝିଅ ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ କେବେ ଦୁର୍ନୀତି କରିବେ ନାହିଁ। ଦୁର୍ନୀତି ସମାଜରୁ ମାନବିକତା ପୋଛି ଦେଲାଣି , କ୍ୟାନ୍ସର ଭଳି ସବୁ ସ୍ତରକୁ ମାଡିଯାଇଛି । ମୋ ଝିଅକୁ ଜଣେ ଭଦ୍ରମହିଳା ତାଙ୍କ ପୁଅସହ ବିଭାଘର ପ୍ରସ୍ତାବ ନେଇ ଦେଖିବାକୁ ଆସିଥିଲେ, ସେ ପୁଅର ମା’ବି ଗର୍ବ ର ସହ କହୁଥିଲେ , ‘ଆମ ପୁଅର ଉପୁରି, ଦରମାଠାରୁ ଅଧିକ,’ ସେହି ସମୟରେ ହିଁ, ମୁଁ ଭାବିନେଇଥିଲି ଏ ଘରେ ମୁଁ ଝିଅ କୁ ଦେବିନାହିଁ।

ତାପରେ ଫୋନ ଆସିଲା ହୋମିୟପାଥି କଲେଜର ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ଅଧକ୍ଷଙ୍କର । କହିଲେଭଲଲେଖିଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସମାଜରୁ ଏହା ଯିବା ସହଜ ନୁହେଁ। ଆମର ଏଠି ବନ୍ଧୁ ମାନଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଛୋଟିଆ ସଂଗଠନ ଅଛି, ଆପଣ ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି ଭଲ କାମ କଲେ ଆମକୁ ମିଶାଇବେ। ଆମେ ଅଛୁ।

ତାପରେ ଆସୁଥିବା କଲ ଗୁଡିକ ଦ୍ରୁତ ଓ ଲଗାତାର ଥିଲା । ନାଁ, ନମ୍ବର ଓ ସେମାନେ କହୁଥିବା ଗୁଢ କଥାଟି ସ୍ମୃତି ପଟରେ ସଜାଡ଼ି ରଖିବା କଠିନ ହୋଇଗଲା । କଥା ଗୁଡିକ ଗୋଳିଆମିସା ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ନାଁ ଗୁଡିକ ସଂକ୍ଷେପରେ ଏହିପରି : ଲକ୍ଷ୍ମୀଧର, ଶରତ , ଶିଶିର, ପୁରୁଷୋତ୍ତମ, ଆଶୁତୋଷ, ରବି, ରାଧେଶ୍ୟାମ , ସୁଶ୍ରୀକାନ୍ତ, କମଳଲୋଚନ,ବୈକୁଣ୍ଠ ଓ ଆଉ ଅନେକେ । ସମସ୍ତେ ଲେଖାଟି ହୃଦୟସ୍ପର୍ଶୀ ହୋଇଥିବାର କହୁଥିଲେ । ଏମାନେ ସବୁ , କିଏ ଆନନ୍ଦପୁରରୁ ତ କିଏ ଯାଜପୁରରୁ ତ କିଏ,ବାଲେଶୋରରୁ । ଆଉ କିଏ ରାଜନଗରରୁ , ଦେବଗଡରୁ , ଭଦ୍ରଖରୁ, ଭୁବନେଶ୍ବର ଓ କଟକରୁ । ଏଭିତରେ ଦୁଇଟି କଥା ଅଧିକ ତାତ୍ପର୍ଜ୍ୟ ରଖେ ।ଭ୍ରମର ବେହେରା , ପାରାଦ୍ଵୀପ ପାଖ ଏକ ଗାଁ । ପେସାରେ ମାଛ ବିକାଳି।ଲେଖା ପଢି ଭାବାବେଗରେ କହୁଥିଲେ । “ ମୁଁ ଅଠର ବର୍ଷ ହେବ ସବୁଦିନ ସମାଜ ପଢେ। ଲେଖାଟିରେ ମୋ ମନକଥା ଅଛି। ଆପଣ ଯଦି ବଡ ହୋଇଥିବେ ଆପଣଙ୍କୁ ନମସ୍କାର, ଆପଣ ଯଦି ସାନ ହୋଇଥିବେ ଆଶୀର୍ବାଦ। ଲେଖା ପାଈଁ ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ।”ଦେଶାତ୍ମବୋଧ ଭାବନାରେ, ଦେଶକୁ ରକ୍ଷା କରିବାପାଇଁ ଦୁର୍ନୀତିକୁ ଲୋପକରିବାର ବେଳ ଆସିଛି ବୋଲି କହୁଥିଲେ।

ତାପରେ ପ୍ରାୟ ରାତି ନ ଟାରେ ଆସିଲା ମହାରଣା ମହୋଦୟଙ୍କଫୋନ । ଯେମିତି ଛାତି ଭିତରେ ଜମାଟ ବାନ୍ଧିଥିବା କ୍ରୋଧକୁ କ୍ଷଣିକେ ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ। କ୍ରାନ୍ତିକାରୀ କଣ୍ଠରେ କହିଚାଲିଲେ ନରେନ୍ଦ୍ର ଠାରୁ ନବୀନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ। କହିଲେ “ଆମ ଦେଶର ଲୋକ ପ୍ରତିନିଧିଗଣ ମେଷସମ ଆଚରଣ କରୁଛନ୍ତି କାହିଁକି ! ଗୋଟେ ଗୋଟେ ଆହାର ସେଣ୍ଟର ତିଆରି ପାଇଁ ପନ୍ଦର ଲକ୍ଷ ଖର୍ଚ ହୋଇଛି। ଆଉ ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କାରେ ଖାଇବାକୁ ଦେଇ, କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ ହେଉଛି । ଇଏ କଣ କାହାର ପିତୃ ସମ୍ପତି। ତିନିହାଜର ଟଙ୍କାରେ ଠିକାଶିକ୍ଷକ ରଖି ପିଲାଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ଗଢା ହେଉଛି।ଏପଟେ ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କିଆ ଆହାର ଦେଇ କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କା କୁପାତ୍ରରେ ବରବାଦ ହେଉଛି।” ତାଙ୍କ କ୍ରୋଧ କମିବା ପରି ଲଗୁନଥାଏ । ତାଙ୍କ କ୍ରାନ୍ତିକାରୀ କଣ୍ଠ ଆହୁରି ତୀକ୍ଷଣ ହେଉଥାଏ । ଏପରି ଭାବଗର୍ଭକ ଟିପ୍ପଣୀ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଲି। ଏହା ପୂର୍ବରୁ ବୈକୁଣ୍ଠବାବୁ ସମାନ ଅବେଗରେ କହି ସାରିଥିଲେ ମାର୍କ୍ସ ଙ୍କ କଥା। ଏହାର ପ୍ରତିକାର କିଛି ନାହିଁ । ଆମ ପ୍ରଚଳିତ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ କିଛି ଲୋକ ଖାଲିପେଟରେ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ରେ ସୋଇବେ ଓ ଆଉ କିଛି ଲୋକ ଆଲୀସାନ ବଙ୍ଗଳାରେ, ପ୍ରାଚୁର୍ଜ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ଆରାମ ଜିବନ ବିତାଇବେ ।

ରସାୟନ ବିଜ୍ଞାନର ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ପ୍ରଫେସର ଗୋଟିଏ ନିଶ୍ଵାସରେ କହିଗଲେ , ସେ କେମିତି ବାପୁଙ୍କ ବାର୍ତାକୁ ଅକ୍ଷରେ ଅକ୍ଷରେ ମନେ ରଖିଛନ୍ତି ଓ ଶିଖେଇଛନ୍ତି । ସାତଟି ସାମାଜିକ ପାପ: ଚରିତ୍ର ବିନା ଜ୍ଞାନ, ବିବେକବିନା ଆନନ୍ଦ ଆହରଣ, ନୈତିକତା ବିନା ବାଣିଜ୍ୟ। ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ବିନା ରାଜନୀତି, ମାନବିକତା ବିନା ବିଜ୍ଞାନ, ତ୍ୟାଗ ବିନା ପୂଜା ଓ କର୍ମ ବିନା ଧନ ଉପାର୍ଜନ । ହଁ ବାପୁଙ୍କ ଅବଲୋକନ ସର୍ବଦା ସରଳ ଓ ଯଥାର୍ଥ ।

ତହିଁ ପରଦିନ , ଲେଖାଟି ଆଉ କିଛିଙ୍କୁ ଆନ୍ଦୋଳିତ କଲା। ସକାଳ ଆଠଟା ରେ ଫୋନ ଆସିଲା । ଶୁଭେଛା ଜଣାଇଲେ । ପରିଚୟ ଠିକ ଭାବେ ଶୁଭିଲା ନାହିଁ । କହିଲେ “ମୁ ଯାହା କହିବି , ଆପଣ କେବେ ଭାବିବେ ନାହିଁ , ମୁଁ ଦୁର୍ନୀତି କୁ ସତ୍ୟ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରୁଛି, ସପକ୍ଷର କହୁଛି। ମୋର ଚାକିରି ଜୀବନ ଝାରଖଣ୍ଡ ଓ ଛତିଶଗଡରେ କଟିଛି । ସେଠି ଦୁର୍ନୀତି ଅଧିକ ବ୍ୟାପକ ଓ ତୀବ୍ର ।ସେ ତହସିଲଦାର ଅଫିସ ହେଉ କି ପୋଲିସ ସ୍ଟେଶନ ହେଉ, ପଇସା ଦେଇ ଦେଇ ଆସିଲେ ତାପର ଦିନ କାଗଜ ଆପଣଙ୍କ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଯିବ। କିନ୍ତୁ ଆମ ଓଡିଶା ରେ ମୁଁ ଦେଖୁଛି ପଇସା ଦେଇ ବାରମ୍ବାର ଦଉଡି ଦଉଡି ଏଠି କାମ ହେଉନି। ” ପଚାରିଲି , ‘ତାମାନେ କଣ ଆପଣ ସେଠାକାର ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀଙ୍କ ପେଷାଦାର ମନୋଭାବ କଥା କହୁଛନ୍ତି, ସେପଟେ ଦୁର୍ନୀତି ପେଷାଦାର ଭାବେ ଚାଲିଛି ?” କଥା ଶେଷରେ ପୁଣି ଚେତାଇ ଦେଲେ “ତା ମାନେ ନୁହେଁ ଯେ ମୁ ଦୁର୍ନୀତି ସପକ୍ଷରେ କହୁଛି।” ଜାଣିପାରିଲି , ଦୁର୍ନୀତିର ଇଏ ଗୋଟିଏ ବିଦ୍ରୁପ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ,ଯାହା ପାଠକେ ଜାଣିବା ଦରକାର। ବ୍ୟଙ୍ଗୋକ୍ତି ରେ, ଏଠି ଶଠତାର ସୀମା ମାପିଲେ , ସୀମା ପାର ଆମ ଶଠତା।

ସମସ୍ତ ପାଠକଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଯେଉଁ ତିନି, ଚାରିଟି ନିଆରା ଫୋନ ଆସିଥିଲା ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ଶେଷ ଫୋନଟି ରାଉରକେଲାରୁ ଆସିଲା । ମହିଳା ଜଣଙ୍କ ଆଶା ଓ ନିରାଶା ମିଶା ନମ୍ରତାରେ, ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାର କଥିତ ଭାଷାରେ କହୁଥିଲେ, “ଡ୍ୟାମରେ ଆମର ଜମି ଯାଇଛେ , ହେଲେ ଆଜିଯାଏଁ ଆମେ ପଇସା ନାହିଁ ପାଇ । ଆମକେ ଟିକେ ସାହାଜ୍ୟ ମିଲବା କି !

ନୀରବ ଜନତାଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଆଇନଷ୍ଟାଇନ କହିଥିବା ସେଦିନର ସେ ଉକ୍ତିଟି ଥିଲା ,“ଦୁଷ୍ଟ ବା ଅନିଷ୍ଟକାରୀଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ପୃଥିବୀ ଧ୍ଵଂସ ହେବନାହିଁ । ଏହା ଧ୍ଵଂସହେବ ସେହିମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା,ଯେଉଁମାନେ ଏଥିପାଇଁ କିଛିନକରି ନୀରବରେ ଦେଖୁଥିବେ” ଏହିଲେଖାଟିର ମର୍ମ ଏହିଯେ , ନୀରବ ପ୍ରତୀୟମାନ ହେଉଥିବା ପାଠକେ , ଦର୍ଶକେ ବା ଜନସାଧାରଣ , ପ୍ରକୃତରେ ନୀରବ, ନିଷ୍କ୍ରିୟ ନୁହନ୍ତି । ଏମାନେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ତରରେ ନିଜ ଜୀବନଯୁଦ୍ଧରେ ପ୍ରତିଦିନ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚର ବିରୁଦ୍ଧରେ ସଂଗ୍ରାମ କରୁଥାନ୍ତି, ନୀରବ ଯୋଦ୍ଧା ଭାବରେ । ପ୍ରାୟ ପ୍ରତିଦିନ ଏ ସମସ୍ତେ ନିଜ ଜୀବନରେ ସହଜ ଲଭ୍ୟ ଲାଭର ଲୋଭନ୍ୟୁତ ଆକର୍ଷଣରୁ ନିଜକୁ ଦୂରେଇ ରଖିଥାନ୍ତି ବା ଦୂରେଇ ରହିବା ପାଇଁ ରୀତିମତ କସରତ କରୁଥାନ୍ତି । ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ ହେଉଥିବା ପ୍ରଯତ୍ନରେ ଯୋଗଦାନ ପାଇଁ ଅଣ୍ଟା ଭିଡୁଥାନ୍ତି । ପରିବାର, ବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ସମାଜର ନିଜ ପରିଧିଭିତରେ ନୈତିକତାର ଭାଷା କହୁଥାନ୍ତି ଓ ପାଳନ କରି ଦେଖାଉଥାନ୍ତି।

ବଡ ପରିବର୍ତନ ପାଇଁ ସବୁବେଳେ ପଥ ଓ ପଥପ୍ରଦର୍ଶକର ନେତୃତ୍ଵର ଅପେକ୍ଷାରେ ଥାନ୍ତି, ପାଦ ରେ ପାଦ ମିଳାଇବାକୁ। ପାରାଦ୍ଵୀପର ମାଛବିକାଳି ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସମ୍ବଲପୁରର ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ପ୍ରଧାନଶିକ୍ଷକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ ନୀରବ ଯୋଦ୍ଧା ହୋଇ ପ୍ରତିଦିନ ନିଜ ପେଷାରେ ହେଉ କି ନିଜ ନିତି ଦିନିଆ ଚଳଣିରେ ହେଉ ତାଙ୍କ ସଂଗ୍ରାମ ଜାରି ରଖିଛନ୍ତି ଏହାଠାରୁ ଆଉ ଖୁସିର ଖବର କଣ ହୋଇପାରେ !

ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ କଲମ ଓ ନୀରବ ଯୋଦ୍ଧାଗଣ: ଏକ ଅବଲୋକନ