ତ୍ୟାଗ ନାହିଁ ତ ପ୍ରେମ ନାହିଁ

ପ୍ରେମ ନାହିଁ ତ ଜୀବନ ନାହିଁ

ପ୍ରେମ ସୀମାହୀନ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ

ଜୀବନରେ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଆଣିଦିଏ l

ତ୍ୟାଗର ପରିଭାଷା ବୁଝେ ପ୍ରେମ

ବୟସର ସୀମାଭାଙ୍ଗି ଜୀବନକୁ

ଚିରତାରୁଣ୍ୟ ଓ ସବୁଜ ରଖେ

ପ୍ରେମର ସ୍ପର୍ଶ ଓ ଭାବପ୍ରବଣତା

ସବୁପ୍ରେମୀଙ୍କୁ କବି ସଜାଇଦିଏ

ହୃଦୟରେ ଆଙ୍କି ବସନ୍ତି

କଳ୍ପିତ ପ୍ରେମର ଛବି

ମନରେ ରୋମାନ୍ସ ଭାବ ଭରିଦିଏ ଶିହରଣ,

ପ୍ରେମର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ମାନକୁ ପାଗଳ କରେ l

ପ୍ରେମର ଅନୁଭବ କେବେ ଶୀତଳ ପବନ ତ

କେବେ ସାଗର କୂଳର ଚଗଲା ଲହରୀ l

ଭସା ମେଘରେ ଜହ୍ନ ପରି ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଥାଏ

ସ୍ୱପ୍ନିଳ ମାୟାର ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲ ବୁଣି

ପ୍ରେମ କେବେ ନିଆଁ ପାରି ଜଳେ

ପହିଲି ଧାସ ମଧୁର, ସୁନ୍ଦର ଲାଗେ

ପରେ ଏହା ଉତ୍ତପ୍ତ ପ୍ରତୀତ ହୁଏ

ପ୍ରେମ ବନ୍ଧୁତାର ଏକ ପ୍ରତୀକ ରୂପ

ସମ୍ପର୍କ ପୁରୁଣା ହେଲେ ଭାବନାରେ

ପରିପକ୍ୱତା ଓ ନିବିଡ଼ତା ଆସେ l

ମାନବୀୟ ପ୍ରେମ ଦୈହିକ, ବୌଦ୍ଧିକ

ଦେହୋତ୍ତର ଚେତନା ପ୍ରେମକୁ ଅମର କରେ

ଶାଶ୍ୱତ ରଙ୍ଗରେ ଭିଯାଏ

କବି ହୃଦୟର କଳ୍ପିତ ପ୍ରେମ ବାସ୍ତବ ନହେଲେବି

ଶାଶ୍ଵତ ପରି ଲାଗେ l

କବି ଦୃଷ୍ଟିରେ ପ୍ରେମ ଏକ ଦର୍ଶନ

କଳ୍ପିତ ନାୟକ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସମର୍ପିତ

ଦୁଇଟି ଦେହରେ ଗୋଟିଏ ଆତ୍ମା,

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟମୟ ଆଭାରେ କ୍ଷଣିକେ ମୋହିତ କରିପାରେ ସାରାଜଗତ l

ପ୍ରେୟସୀର ସାନ୍ନିଧ ଲାଗି କବିର ଆତ୍ମା ଭାଙ୍ଗିପାରେ ସବୁ ବନ୍ଧନ

ଅତିଇନ୍ଦୀୟର ଚେତନାରେ ପ୍ରେମିକର ସ୍ପର୍ଶ ଓ ଉପସ୍ଥିତି

ବାରିପରେ କବି

କେବେ କେବେ ନାୟକ ଆସି ନିଦରୁ ଉଠାଇ ଡ଼ାକିନେଇଯାଏ ସ୍ୱପ୍ନ ଭୂମିକୁ

ଯେଉଁଠି ଜ୍ୟୋସ୍ନା ବୁଣିହୋଇ ପଡୁଥିବ, ଅତୁଲ ସମ୍ପଦର

ଐସୂର୍ଯ୍ୟ ଭରିଥୁବ, ଛଳଛଳ ଝରଣା ଫୁଲ ବଗିଚା ଥିବ

ଚିରକାଳ ମଳୟ ପବନ ବହୁଥିବ l

କୋଳରେ ସୋଇ ମନର କାନ୍ତପ୍ରିୟ ଆଖିର ଇସାରାରେ କଥା କହୁଥିବ

କାମଶାସ୍ତ୍ର, ଦର୍ଶନପାଠ ପଢ଼ାଉଥିବ

ପ୍ରେମରୁ ମିଳେ ଜ୍ଞାନ, ଶକ୍ତି ଓ ସାହସ

ଆମେ ଦୁହେଁ ପରିପୂରକ, ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ

ତୁମେ ମୋର "ସମଗ୍ର ଜୀବନ" l

ମୁଁ ତୁମର ସଖି ସାଥି ଚିରନ୍ତନ l

ନିଜକୁ ଭଲପାଇ ଶିଖିଲେ ଦୁନିଆ କୁ ଚିହିଁହେବ

ପୁଣ୍ୟ ପବିତ୍ର ପ୍ରେମର ସନ୍ଦେଶ ବାଣ୍ଟିଲେ ସନ୍ତୋଷ ମିଳିବ l

ଦେହଜ ପ୍ରେମ ଯେତେ ଶାରୀରିକ ଖୁସିଦିଏ ସେତେ ବେଶୀ ଜଳାଏ

ପ୍ରେମ ଏକ କ୍ଷୁଧା l

ଘୃଣା, ହତାଶା, ନିରାଶା ଏହାର ପାର୍ଶ୍ୱ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା l

କ୍ଷମାଦାନ ପ୍ରେମର ଚୂଡାନ୍ତ ରୂପ l

ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଲେ ନଥାଏ ସ୍ବପ୍ନ ଭୂମି, ନଥାଏ କଳ୍ପନାଶୀଳ ନାୟକ

ପ୍ରେମର ଅନୁଭବ ଓ ଯାତ୍ରାପଥ ସରେନି

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ ଚିରକାଳ କବିଙ୍କୁ ଏମିତି ସାନ୍ନିଧ ଦେଉଥାଏ l

ଜୟଶ୍ରୀ ତ୍ରିପାଠୀ

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ 💞💞

ପ୍ରେମ ଶାଶ୍ୱତ, ଚିରନ୍ତନ ଓ ଅମର ❤️❤️