ଶୀର୍ଷକ:- ହଁ ମୁଁ ଗାଆଁ କନିଆ କହୁଚି

ହଁ ମୁଁ ଗାଆଁ କନିଆ କହୁଚି.... ଯେଉଁଠି ଗାଈର ଗୋବର ରେ ମୁଁ ଘଷି ତିଆରି କରେ ଜାଳିବା ପାଇଁ, ସେଇ ଗୋବର କୁ ଜୈବିକ ସାର କରି ବିଲକୁ ନିଏ ମାଟିର ଉର୍ବରତା ପାଇଁ.. ଚୁଲିର ଚାରି ପାଖେ ଚିତା ପକାଏ ଗୁରୁବାର ପାଇଁ... ସେହି ଚୁଲି କୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରି ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ଭୋଜନ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରେ ଭଲରେ... ସମସ୍ତେ ଖାଇବା ପାଇଁ.।।

ହଁ ମୁଁ ସେଇ ଗାଆଁ କନିଆ କହୁଚି ଯେଉଁଠି ବର୍ଷା ଦିନେ ରାସ୍ତା ଉପରେ ଆଣ୍ଠୁ ଯାଏ ପାଣି ରେ ଡେଇଁ ଡେଇଁ ଚାଲିଯାଏ, ପଙ୍କ କାଦୁଆ ଭିତରେ ନିଜ ପାଦ ପଡ଼ିଲେ ଖୁସିରେ ଖୁସି ହୋଇଯାଏ,ବାରିପଟେ ହୋଇଥିବା ଗୁଗୁଚି କୁ ଆଣି ପୋଷାକ ରେ ଚୁମୁକି କରି ଲଗାଏ, ପୁଣି କେତେବେଳେ ଲତା ଫୁଲ ଗଛକୁ ଆଣି ପାଦରେ ପାଉଁଜି, ହାତରେ ଚୁଡ଼ି, ବେକରେ ହାର କରି ପକାଏ ..।।ହଁ ମୁଁ ଗାଆଁ କନିଆ କହୁଚି......

    ଯେଉଁଠି ଡିମ୍ବିରି ଫଳକୁ ଆଣି ଚକଡା଼ କରେ, ବତା ର ଆଗରେ ଦଉଡ଼ି ବାନ୍ଧି ଗାଈ ଚରେଇବାକୁ ଯାଏ, ତାଳ ର ଖୋଳ ରେ ସାଇକଲ ତିଆରି କରେ, ପୁଣି ରଥ ଯାତ୍ରା ଆସିଲେ ଗୋଟମା ରେ ରଥ ତିଆରି କରି ଗାଆଁ ରୁ ଗାଆଁ କୁ ବୁଲେ.... ମୁଁ ସେଇ ଗାଁ କନିଆ କହୁଚି....

     ଯେଉଁଠି ବର୍ଷକ ବାର ମାସେ ତେର ପର୍ବ କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧା ର ସହ ପାଳନ କରେ, ଜିନସ୍ ବଦଳରେ ଦେହରେ ଶାଢ଼ୀ ଗୁଡେ଼ଇ ହେବାକୁ ପସନ୍ଦ କରେ, ଲମ୍ବା ଚୁନୁରି ରେ ଓଢ଼ଣି ଦେଇ ଗାଆଁ ମନ୍ଦିରରେ ପୂଜା କରେ, କାଶତଣ୍ଡି ଫୁଲରେ ନିଜ ଶୋଭାକୁ ବଢାଏ, ଗୋଲାପ ବଦଳରେ କଖାରୁ ଫୁଲ କୁ ଦେଖି ଖୁସି ହୋଇଯାଏ ... ହଁ ମୁଁ ସେଇ ଗାଆଁ କନିଆ କହୁଚି

   କେତେବେଳେ ଆମ୍ବ ତୋଟା ମୂଳେ ଏକା ବସି ଆମ୍ବ କୁ ସାଥୀ ଆଉ ବଉଳ କୁ ମୁ ବୋଲି ଭାବି ବସେ, ପୁଣି କଖାରୁ ଜହ୍ନି କାକୁଡି ସହ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ କରେ, ବଗିଚାରେ ଥିବା ହରଗୌରାକୁ ବାଟି ହାତରେ ମେହେନ୍ଦି ପଚାଏ, ତ ରଙ୍ଗଣି ଫୁଲକୁ ଆଣି ଗୋଲାପ କରି ଗଭା ରେ ସଜାଏ, ହଁ ମୁ ସେଇ ଗାଁ କନିଆ କହୁଚି.....

     ବିଲକୁ ଯାଇ ମୁଗ ବିରି ଗଛ ଓପାଡେ, ଘରକୁ ଆଣି ସେଥିରୁ ମଞ୍ଜି ବାହାର କରେ, ପାଦେ ପାଦେ ପାଣିରେ ଚାଲି ଚାଲି ବିଲକୁ ଖାଇବା ନେଇଯାଏ, ବଳଦ ହଲକୁ ଧରି ଗାଁ ରାସ୍ତାରେ ଦୌଡେ ହଁ ମୁଁ ସେଇ ଗାଆଁ କନିଆ କହୁଚି...

ଯିଏ ମନ୍ଦିର ଯାଇ ମନ୍ଦିରର ସବୁ କାମ ସାରେ ନିଜ ଆରାଧ୍ୟ ଙ୍କ ପୂଜାରେ ତିଳେ ହେଁ ବିଳମ୍ବ ନ କରିପାରେ, ମଥାରେ ମାନସିକ ର କ୍ଷୀର କୁ ଢାଳି ବୃଷଭ ଙ୍କ ଆଗେ ମୋ ମନ କଥା ଖୋଲି କହିଦିଏ,, ବାଲଟି ରେ ନୁହେଁ ମାଟି ଗରା ରେ ପାଣି ଆଣେ, ହଁ ମୁ ସେଇ ଗାଁ କନିଆ କହୁଚି.....

ଘର ଟିୟୁବଲ୍ ନୁହେଁ କି ବାଥ୍ରୁମ୍ ରେ ନୁହେଁ, ପୋଖରୀ ନଈ ପାଣିରେ ପହଁରିବାକୁ ଭଲପାଏ, ନିଜ ଭାଗ କୁ ରଖି ପରିବାର ର ପେଟ କୁ ଆଗେ ଚିହ୍ନି ଥାଏ, ଜଣଙ୍କ ଖୁସିରେ ମତେ ଖୁସି ମିଳିଯାଏ ଆଉ କେହି ନୁହେଁ ମୁ ସେହି ଗାଆଁ କନିଆ କହୁଚି....

ପ୍ରେମିକ ସାଥେ ନୁହେଁ, ବୁଢ଼ୀ ମା କୋଳରେ ମୁଣ୍ଡ ରଖିବାକୁ ଭଲପାଏ, ଜେଜେ ବୁଢ଼ା ର ହାତକୁ ଧରି ମେଳା ବୁଲିବାକୁ ଚାଲି ଯାଏ, ଗଭାରେ ଗଜରା ମାଳ ପରିବର୍ତ୍ତେ ମଲ୍ଲି ମାଳ କୁ ସଜେଇ ଦିଏ, ପରଦେଶୀ ବାବୁ ବଦଳରେ ଗାଆଁ ପ୍ରେମିକ ସହ ନିଜ ସ୍ବପ୍ନ କୁ ସଜାଏ, ସ୍ବପ୍ନ ର ଦୁନିଆରେ ନୁହେଁ ଆମ ଗାଆଁ ର ବାସ୍ତବିକତା ରେ ମୁଁ ନିଜକୁ ହଜେଇ ଦିଏ , ହଁ ମୁଁ ସେଇ ଗାଆଁ କନିଆ କହୁଚି.....

. ମୁଁ ଆମ ପ୍ରାଚୀନତା କୁ ଭଲପାଏ, ପ୍ରାଚୀନତା ର ପରିବେଶ ପ୍ରତି ମୁ ବେଶ୍ ପରିଚିତ, ଯେଉଁଠି ମୁ ଭେଶ୍ଲେଟ୍ ବଦଳରେ ଚାରି ପଟ ଚୁଡ଼ି ପିନ୍ଧେ, ପାଦରେ ଅଳତା ମଥାରେ ଟିକିଲି ନାଇ ଥାଏ.... ଯେଉଁଠି ମୋ ଦେହ ଶାଢ଼ୀ ରେ ଆଚ୍ଛାଦିତ ହୋଇ ରୁହେ, ଗଭାରେ ମନ୍ଦିରରୁ ଆଣିଥିବା ଫୁଲକୁ ମୁ ଖୋସିଥାଏ... ମୋମୋ ବଦଳରେ ମଣ୍ଡା ପିଠା କୁ ଖାଏ, ଟିଭି ବଦଳରେ ଭାଗବତ ବହିର ନାଟକ କୁ ପଢ଼େ, ପାଉଡର୍ ବଦଳରେ ସୂଅଁ କୁ ଲଗାଏ, ମାର୍ବଲ ଚଟାଣ ନୁହେଁ ମାଟି ପିଢ଼ା ରେ ଗଡି ଯାଏ, କୋଢ଼ୀଆଣି ବଦଳରେ ନିଜକୁ ଘର ର ଦାୟିତ୍ଵ ବାନ୍ ଝିଅ ବୋଲି ଭାବେ, ....

      ମୁଁ ଆଉ କେହି ନୁହେଁ ମୁ ସେଇ ଗାଁ କନିଆ କହୁଚି....

         ସୋନାଲି ସ୍ୱାଇଁ

ଶୀର୍ଷକ:- ହଁ ମୁ ଗାଆଁ କନିଆ କହୁଚି

ହଁ ମୁଁ ଗାଆଁ କନିଆ କହୁଚି