ଏକ ନିଚ୍ଛକ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ....😢

(ଭାଗ-୯)

କ୍ରମଶଃ....

ସେଦିନ ବିଜ୍ଞାନ ମେଳାରେ ମଳୟର ନିକି ସହ ମିଳାମିଶା ଏବଂ ନିକିର ମନଲୋଭା ହରିଣୀ ଚାହାଣି ମଳୟର ନିଦ ହଜାଇ ଦେଲା । ସେଦିନ ରାତି ସାରା ମଳୟ କେବଳ ନିକି କଥା ଭାବୁଥିଲା । ଏବଂ ବସି ବସି ନିକି ର ସୁନ୍ଦରତାକୁ ନେଇ ଏକ ସୁନ୍ଦର କବିତା ମଧ୍ୟ ଲେଖିଥିଲା ।

ସେ କବିତା ଟି ଥିଲା:-

*ତୁମ ପାଇଁଁ* .....

ବିମୁଗ୍ଧ କରୁଛି ପ୍ରାୟ

ତୁମ ସୁଢଳିତ ଯୌବନର ମୋହ.....

ତା ସାଙ୍ଗକୁ ବିମୋହିତ କଲାପରି

ଗହମ ରଙ୍ଗର ତୁମ ଗୋରା ଦେହ....

ସତେକି ବିଧାତା ଗଢିଛି ଯେମିତି

ନିଖୁଣ ତୁଳୀରେ ତୁମକୁ ରଖି ଲୟ....

ଦେଖିଲେ ଲାଗେ ସତେ ଯେମିତି

ରୂପେଲି ଜହ୍ନ ପରି ତୁମ ମୁହଁ......

କଜଳ ସଜଳ ତୁମ ଦୁଇ ନୟନ

ବିମୋହିତ କରୁଅଛି ଚାହାଣି ତୁମ....

ଚାହାଣି କହୁଛି ତୁମ କିଛି କାହାଣୀ

ଲାଜକୁଳୀ ଲତା ତୁମେ ସୁନା ହରିଣୀ

ସୁନେହେରା କେଶ ତୁମ

ଲାଗେ କଳା ମେଘୀ....

ଖୋଲା କେଶେ ଲାଗ ତୁମେ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଦେଦୀ....

ଲାଲ ଟୁକୁ ଟୁକୁ ଓଠ ତୁମ

ଗୋଲାପର ସଜ ପାଖୁଡା....

ଲାଜ ଓଠେ କଥା ତୁମ

ଲାଗେ ମହୁ ଝରା.....

ଅପସରା ବି ଫିକା ପଡ଼ିଯିବ

ତୁମ ରୂପ ସମୋହିକା......

ଏମିତି ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଅଧିକାରିଣୀ

ତୁମେ ସ୍ୱାସତିକା......

କ୍ରମଶଃ....

ଜାତିପ୍ରଥା ଏକ ନିଚ୍ଛକ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ.(ଭାଗ-୯)

ପଢ଼ିବା ସହିତ ମତାମତ ଦେବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ....