ଓଡ଼ିଆରେ ଏକ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଉକ୍ତି ଅଛି: ",ଦିଆକୁ ଦିଆ ଅଦିଆକୁ ଦୁଆରଦିଆ" । ଏହାର ସରଳ ଅର୍ଥ ହେଉଛି - ଯେ ଦେଇଥାଏ, ତାକୁ ଦିଅ; ଆଉ ଯେ ଦେଇନଥାଏ, ତାକୁ ଦ୍ୱାର ଦେଖାଇ ଦିଅ । ଏହା ଏକ ବ୍ୟବହାରିକ ନିୟମ ପରି ଲାଗେ, ଯାହାକୁ ଲୋକେ ପାରସ୍ପରିକତା ଉପରେ ଆଧାରିତ ସମ୍ପର୍କ ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମଗ୍ରନ୍ଥରେ ଥିବା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଓ ବୃନ୍ଦାବନର ଗୋପୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ହୋଇଥିବା ଏକ ସୁନ୍ଦର କଥୋପକଥନ ଏହି ଧାରଣାକୁ କଥା ଦେଇ ପ୍ରେମ ବିଷୟରେ ଏକ ଗଭୀର ଦିବ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ପ୍ରଦାନ କରେ।

ଏହି ଘଟଣାଟି ରାସଲୀଳା ସମୟରେ ଘଟିଥିଲା। ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ହଠାତ୍ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଗଲେ। ତାଙ୍କୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ଗୋପୀମାନେ ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇଗଲେ। ଶେଷରେ ତାଙ୍କୁ ପାଇବା ପରେ ମଧ୍ୟ ସେମାନେ ତାଙ୍କ ପ୍ରେମର ପ୍ରକୃତି ବୁଝିବାକୁ ଚାହିଁଲେ। ସେମାନେ ତାଙ୍କୁ ତିନି ପ୍ରକାରର ଲୋକଙ୍କ ବିଷୟରେ କହିଲେ: ଯେଉଁମାନେ କେବଳ ସେମାନଙ୍କୁ ଭଲପାଉଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ଭଲପାଆନ୍ତି; ଯେଉଁମାନେ ନିଜେ ନ ଭଲପାଇଲେ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟଙ୍କୁ ଭଲପାଆନ୍ତି; ଏବଂ ଯେଉଁମାନେ କାହାକୁ ଭଲପାଆନ୍ତି ନାହିଁ। ଗୋପୀମାନେ ଜିଜ୍ଞାସା କଲେ ଯେ ଏହି ତିନି ପ୍ରକୃତିରେ କୌଣସିଟି ତାଙ୍କୁ ଭାଲ ଲାଗେ।

ଏହାର ଉତ୍ତରରେ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ମାନବୀୟ ପ୍ରେମର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ତରକୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କଲେ। ସେ କହିଲେ ଯେ ଯେଉଁମାନେ "ଦିଆକୁ ଦିଆ" ନୀତି ଅନୁସରଣ କରନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରେମ ଏକ ଲାଭ-କେନ୍ଦ୍ରିତ ବ୍ୟବସାୟ ପରି। ସେଥିରେ ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ବା ଧର୍ମନୀତି ନଥାଏ।

ସେ ଦ୍ୱିତୀୟ ପ୍ରକାରର ଲୋକଙ୍କୁ ପିତାମାତା ବା ମହାନ ଆତ୍ମାଙ୍କ ପରି ପ୍ରଶଂସା କଲେ, ଯେଉଁମାନଙ୍କର ପ୍ରେମ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଓ କରୁଣାପୂର୍ଣ୍ଣ। ଏହା ଏକ ଉଚ୍ଚତର ପ୍ରକାରର ପ୍ରେମ।

କିନ୍ତୁ ତା’ପରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ନିଜର ଦିବ୍ୟ ସ୍ୱଭାବ ଉପରେ ଆଲୋକପାତ କରିଛନ୍ତି। ସେ ବୁଝାଇଛନ୍ତି ଯେ ସେ ଗୋପୀମାନଙ୍କୁ ସେମାନେ ଯେଉଁ ସରଳ ଢଙ୍ଗରେ ଚାହାଁନ୍ତି, ସେ ଭାବେ ପ୍ରେମ କରନ୍ତି ନାହିଁ, କାରଣ ସେ ଚାହାଁନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରେମ ଅଧିକ ସ୍ଥାୟୀ ଓ ଅଟଳ ହୋଇଯାଉ।

ସେ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଉଦାହରଣ ଦେଇ କହିଛନ୍ତି: ଯେପରି ଜଣେ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ହଠାତ୍ ଏକ ଧନ ଭଣ୍ଡାର ମିଳେ ଓ ତାହା ନଷ୍ଟ ହୋଇଗଲେ, ସେ ଧନ ଚିନ୍ତାରେ ଏତେ ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇଯାଏ ଯେ, ତାହା ଛଡ଼ା ଅନ୍ୟ କିଛି ଭାବିପାରେ ନାହିଁ। ସେହିପରି, ଦେଖାଦେଇ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଯାଇଥିବାରୁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଗୋପୀମାନଙ୍କ ମନରେ ତାଙ୍କୁ ପାଇବାର ଇଚ୍ଛାକୁ ଏତେ ତୀବ୍ର କରିଦେଇଥାନ୍ତି ଯେ, ସେମାନେ ନିଜ ପରିବାର, ସାମାଜିକ ନିୟମ ଓ ଅହଂଭାବକୁ ମଧ୍ୟ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତି। ତାଙ୍କର ଲୁଚି ଯିବା କୌଣସି ତ୍ୟାଗ ନୁହେଁ; ଏହା ଏକ ଉପାୟ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରେମ ଆହୁରି ଦୃଢ଼ ଓ କେବଳ ତାଙ୍କ ଉପରେ କେନ୍ଦ୍ରିତ ହୋଇଯାଏ।

ଏହି ସଂଳାପ ଆମକୁ ଶିଖାଏ ଯେ ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରେମ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗଭୀର ଓ ରହସ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ। ଯାହାକୁ ଅବହେଳା ବା ଉପେକ୍ଷା ଭାବିହେବ, ତାହା ପ୍ରକୃତରେ ଯତ୍ନର ଅତ୍ୟୁଚ୍ଚ ରୂପ। ସେ ଦୂରେଇ ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ, ବରଂ ଆମର ପ୍ରେମକୁ ଶୁଦ୍ଧ କରିବା ପାଇଁ, ତାହାକୁ ଏତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବା ପାଇଁ ଯେ ଆମେ ଚରମ ମିଳନ ପାଇଁ ସବୁକିଛି ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଯାଉ। ଗୋପୀମାନଙ୍କର ଚରମ ଆଶୀର୍ବାଦ ଥିଲା କେବଳ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ପାଇବା ନୁହେଁ, ବରଂ ସେ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଥିବା ଆବେଗ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନୁସନ୍ଧାନରେ। ତେଣୁ, ପ୍ରକୃତ ଦିବ୍ୟ ପ୍ରେମ ହେଉଛି ଚରମ ଉପହାର, ଯାହା ଭଗବାନଙ୍କ ଲାଭ ପାଇଁ ନୁହେଁ, ବରଂ ଭକ୍ତର ଚିରସ୍ଥାୟୀ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ ରଚିତ।

!! ସୁଶାନ୍ତ କୁମାର ସାସମଲ

ହନୁମାନ ନଗର ଆସ୍କା ରୋଡ଼

ବ୍ରହ୍ମପୁର ଗଞ୍ଜାମ !!

ପ୍ରେମର ଦର୍ଶନ: ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଦିବ୍ୟ ଲୀଳା ବୁଝିବା

ପ୍ରେମର ଦର୍ଶନ: ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଦିବ୍ୟ ଲୀଳା ବୁଝିବା