ଆଜିର ସମାଜରେ ଆମେ ଏକ ବିରୋଧାଭାସ ଦେଖୁଛୁ। ଯେଉଁ ମହିଳାମାନେ ଜଗତକୁ ଜନ୍ମ ଦେଇଥାନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ନିନ୍ଦିତ ଦେଉଛନ୍ତି, ଅପମାନିତ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଦୁର୍ବଳ ଭାବରେ ଚିତ୍ରିତ କରୁଛନ୍ତି। ମହିଳାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଥିବା ମାତୃଶକ୍ତି, ଯାହାକି ସମାଜର ମୂଳଦୁଆ, ତାକୁ ନଷ୍ଟ କରି ତାଙ୍କୁ କେବଳ ଏକ ଶିକାର ରୂପେ ପରିଚିତ କରାଯାଉଛି। ଯେଉଁ ମାଆ (ମାତୃଶକ୍ତି)କୁ ଆମେ ପୂଜା କରୁ, ସେହି ନାରୀକୁ (ଶିକାର) ସେତେ ସମ୍ମାନ ଦେଉନାହିଁ। ଯେଉଁମାନେ ମହିଳାଙ୍କୁ ଶିକାର ଭାବରେ, ଏକ ଭୋଗ୍ୟ ବସ୍ତୁ ଭାବରେ ଦେଖନ୍ତି, ସେମାନେ ଏହି ପାର୍ଥକ୍ୟ କେବେ ବୁଝିବେ ନାହିଁ। ବିବାହ ହେଉଛି ଜୀବନସାଥୀ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବା ପାଇଁ, ମାଆ ହେବାକୁ, ଏକ ପରିବାର ଗଠନ କରିବାକୁ, ଶିକାର ହେବାକୁ ନୁହେଁ। ଆଜି ଏକ ଝିଅକୁ ମାଆ ହେବା ପାଇଁ ଦିଆଯାଉନାହିଁ, ତାଙ୍କୁ କେବଳ ଏକ ବସ୍ତୁ ଭାବରେ ଦିଆଯାଉଛି। ମହିଳାଙ୍କ ପ୍ରତି ଏହା ଏକ ଘୋର ଅପମାନ!

ମହିଳା ହେଉଛନ୍ତି ମାତୃଶକ୍ତି: ଏକ ବିସ୍ତୃତ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ

ପ୍ରକୃତରେ, ଏକ ମହିଳା ହେଉଛନ୍ତି ମାତୃଶକ୍ତିର ଜୀବନ୍ତ ମୂର୍ତ୍ତି। ସେ କେବଳ ଜଣେ ପୁରୁଷର ପତ୍ନୀ ନୁହନ୍ତି, ବରଂ ସେ ଗୋଟିଏ ପରିବାର, ଏକ ସମାଜ ଓ ଏକ ପିଢ଼ିର ମାଆ। ସେ ନାରୀ ଏବଂ ପୁରୁଷ ଉଭୟଙ୍କର ଜନନୀ। ତାଙ୍କ ଭିତରେ ଥିବା ସେହି ଶକ୍ତି ଯୋଗୁଁ ସମାଜ ଆଗକୁ ବଢ଼େ। ଯଦି ଜଣେ ପୁରୁଷ ସଦ୍ଗୁଣୀ, ତାଙ୍କୁ କେବଳ ନିଜ ପରିବାରରେ ସମ୍ମାନ ମିଳେ; କିନ୍ତୁ ଯଦି ଜଣେ ମହିଳା ସଦ୍ଗୁଣୀ, ତାଙ୍କୁ ନିଜ ମାୟେ ଘର ଏବଂ ଶାଶୁଘର ଉଭୟ ପରିବାରରେ ପ୍ରଶଂସା ମିଳେ। ତାଙ୍କର ଗୁଣ, ସହନଶୀଳତା ଓ ପ୍ରେମ ଦୁଇଟି ଘରକୁ ଆଲୋକିତ କରେ ଏବଂ ସେହି ଆଲୋକ ପରବର୍ତ୍ତୀ ପିଢ଼ିକୁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଭବିଷ୍ୟତ ଦେଇଥାଏ।

ବିବାହର ବିକୃତ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଓ ବାହ୍ୟ ସୌନ୍ଦର୍ୟ ଉପରେ ଅତ୍ୟଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱ

ବିବାହ ହେଉଛି ଏକ ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନ, ଯାହା ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଆଦର, ବିଶ୍ୱାସ ଓ ସମ୍ମାନ ଉପରେ ଗଠିତ। କିନ୍ତୁ ଦୁଃଖର କଥା, ଆଜି ବିବାହର ଏହି ମୂଳ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ବିସ୍ମୃତ ହୋଇଯାଇଛି। ଏହା ଏକ ବ୍ୟବସାୟ, ଷଡଯନ୍ତ୍ର କିମ୍ବା ଭୋଗ ବିଳାସର ସାଧନ ଭାବରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି। ଝିଅକୁ ଏକ ମାଆ ଓ ଜୀବନସାଥୀ ଭାବରେ ଗଢ଼ି ତୋଳିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ, ତାଙ୍କୁ ଏକ ବସ୍ତୁ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଉଛି।

ଆଜିକାଲି ବିବାହ ପୂର୍ବରୁ ଝିଅଟିର ଚରିତ୍ର, ସହନଶୀଳତା, ଧାର୍ମିକ ଭାବନା, ନ୍ୟାୟପରାୟଣତା, ଦକ୍ଷତା ଇତ୍ୟାଦି ବଦଳରେ ତାଙ୍କ ଶାରୀରିକ ସୌନ୍ଦର୍ୟ, ରଙ୍ଗ ଓ ଚର୍ଚ୍ଚାକୁ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଉଛି। ଝିଅଟିକୁ ପରୀକ୍ଷା କରାଯାଉଛି ଭବିଷ୍ୟତର ଫଳ ପାଇଁ ନୁହେଁ, ବରଂ ତତକ୍ଷଣାତ୍ ଆନନ୍ଦ ଓ ସାମାଜିକ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ। ଲୋକମାନେ ଭାବନ୍ତି ନାହିଁ ଯେ ଭଲ ଚରିତ୍ର ସର୍ବଦା ତାଙ୍କ ସାଥୀରେ ରହିବ, କିନ୍ତୁ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ କେତେଦିନ ରହିବ? ଏକ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଯେପରି କେତୋଟି ଦିନରେ ମୁରୁଝାଇଯାଏ, ସେହିପରି ବାହ୍ୟ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଅସ୍ଥାୟୀ। କିନ୍ତୁ ଭଲ ଚରିତ୍ର, ଦୟା, ବୁଦ୍ଧିମତ୍ତା ଓ କର୍ତ୍ତବ୍ୟପରାୟଣତା ହେଉଛି ସେହି ଗୁଣ ଯାହା ସାରା ଜୀବନ ପରିବାରକୁ ପ୍ରକାଶିତ କରିଥାଏ ଏବଂ କଷ୍ଟ ସମୟରେ ପରିବାରକୁ ଟିକେରା ରଖେ।

ଏକ ଭିନ୍ନ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣର ଆବଶ୍ୟକତା

ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି କେବଳ ବାହ୍ୟ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ପଛେ ଭାଗେ, ସେ କଦାପି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ। ସେ ସମସ୍ତ ମହିଳାଙ୍କୁ ପାଇବା ପରେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ମନ ଭିତରେ ଖାଲିପଣ ରହିବ, କାରଣ ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ ସନ୍ତୁଷ୍ଟି ମିଳେ ଆନ୍ତରିକ ଗୁଣ, ଆତ୍ମିକ ସମ୍ପର୍କ ଏବଂ ପାରସ୍ପରିକ ସମ୍ମାନରୁ, ଶରୀରର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ରୁ ନୁହେଁ।

ସମାଜର ଏହି ବିକୃତ ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ବଦଳାଇବା ଜରୁରୀ। ଆମେ ଭୁଲିଯାଇଛେ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମହିଳା ଭିତରେ ଜଣେ ମାଆ ରହିଛନ୍ତି – ଜଣେ ନେତ୍ରୀ, ଜଣେ ବାଳିକା, ଜଣେ ଶକ୍ତିର ଆଧାର। ତାଙ୍କୁ କେବଳ ଏକ ଭୋଗ୍ୟ ବସ୍ତୁ ଭାବରେ ଦେଖିବା ବନ୍ଦ କରି ତାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଅସୀମ ଶକ୍ତିକୁ ଚିହ୍ନଟ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ। ଏଥିପାଇଁ:

· ଶିକ୍ଷା ଓ ସଚେତନତା: ଯୁବପିଢ଼ିକୁ ମହିଳାଙ୍କ ସମ୍ମାନ, ମାତୃଶକ୍ତିର ମହତ୍ତ୍ୱ ଏବଂ ଲିଙ୍ଗ ସମାନତା ବିଷୟରେ ଶିକ୍ଷିତ କରାଯିବା ଜରୁରୀ।

· ଚରିତ୍ରକୁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ: ବିବାହ ପୂର୍ବରୁ ଝିଅର ଚରିତ୍ର, ଶିକ୍ଷା, ଦକ୍ଷତା ଓ ମନୋବଳକୁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦେବା ଉଚିତ।

· ମାନସିକତାର ପରିବର୍ତ୍ତନ: ମହିଳାଙ୍କୁ ଦୁର୍ବଳ ନ ଭାବି, ସମାଜ ଗଠନ, ଅର୍ଥନୀତି ଓ ରାଷ୍ଟ୍ର ନିର୍ମାଣରେ ସେମାନଙ୍କର ସକ୍ରିୟ ଓ ମୂଖ୍ୟ ଭୂମିକାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେବା ଦରକାର।

ମହିଳାଙ୍କୁ ଶିକାର ରୂପେ ଦେଖିବା ହେଉଛି ସମସ୍ତ ମାନବଜାତି ପ୍ରତି ଏକ ଅପରାଧ। ଯେବେ ଆମେ ଜଣେ ମହିଳାଙ୍କୁ ଅପମାନିତ କରୁ, ସେବେ ଆମେ ଆମର ନିଜର ମାଆ, ଭଗିନୀ ଓ କନ୍ୟାଙ୍କୁ ଅପମାନିତ କରୁ। ଆସନ୍ତୁ, ଆମେ ଏହି ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ମାନସିକତାକୁ ପରିତ୍ୟାଗ କରି ମହିଳାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ମାତୃଶକ୍ତିକୁ ପୁନର୍ବାର ଚିହ୍ନଟ କରିବା। ଆମେ ଜଣେ ଝିଅକୁ ଏକ ସମ୍ମାନିତ ଜୀବନସାଥୀ, ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ମାଆ ଏବଂ ଏକ ସମୃଦ୍ଧ ଭବିଷ୍ୟତ ଗଠନ କରିବା ପାଇଁ ସମ୍ମାନ ଦେବା। କାରଣ ଏକ ସମ୍ମାନିତ, ସଶକ୍ତିକୃତ ମହିଳା ହିଁ ଏକ ସଭ୍ୟ, ସମୃଦ୍ଧ ଏବଂ ସମ୍ମାନଜନକ ସମାଜର ପ୍ରକୃତ ମୂଳଦୁଆ।

!! ସୁଶାନ୍ତ କୁମାର ସାସମଲ

ହନୁମାନ ନଗର ଆସ୍କା ରୋଡ଼

ବ୍ରହ୍ମପୁର ଗଞ୍ଜାମ !!

ସମାଜରେ ନାରୀ ଅପମାନ: ମାତୃଶକ୍ତି ପାଇଁ ଚିନ୍ତନୀୟ ପ୍ରଶ୍ନ

ସମାଜରେ ନାରୀ ଅପମାନ: ମାତୃଶକ୍ତି ପାଇଁ ଚିନ୍ତନୀୟ ପ୍ରଶ୍ନ